روشنگرایمان
رفت ازاین عالم فانی رسول بادلی آرام وربانی رسول
رفت بعدازرنجش سالها سوی حق ازبهرمهمانی رسول
اوهویت دادراورفت جسم ها راکردروحانی رسول
تابه دست مارسددین مبین ال ویاران کردقربانی رسول
وحشیان رارام کردازخلق خویش داشت زیراخلق قرانی رسول
باچراغ روشن قران ودین کرددنیاراچراغانی رسول
بودعالم در شب دیجور وتار عالمی راکردنورانی رسول
باخودش عطربهار اورده بود امدازبهرگلافشانی رسول
ترجه<عبدالحکیم سید
قـل للـذی یبـغی
السعـادة هل علمـت من السعیـــــــــد؟
إن السعـادة: أن تـعـیـش لفـکرة الحــــــــــــــق التـلیـد
بگو به شخصی که در جستجوی خوشبختی است: آیا دانستی خوشبخت چه کسی است؟
به راستی سعادت این است که زنده باشی برای اندیشه‌ی حقیقت ارزشمند و قدیمی
لعقـیـدة کـبـرى تـحـل قضیـة الکـــــــــــون العتـیــــــــد
وتـجیـب عما یسأل الحیران فـی وعــی رشـیــــــــــــد
برای عقیده‌ی بزرگ که قضیه جهان هستی را حل می کند
و در هوشیاری دقیق به این پرسش‌های انسان سرگشته پاسخ می دهد؛
من أیـن جئت؟ وأیـن أذهب؟ لم خلقت؟ وهل أعــــود؟
فتشیـع فی النفس الیـقیـن وتـطرد الشک العنـیــــــــــد
از کجا آمدم؟ و به کجا می روم؟ چرا آفریده شدم ؟ و آیا پس از مرگ بر می گردم؟
باوری که دل را از یقین پر می کند و شک عناد ورزنده را می راند
وتـعلم الفـکـر السـوی وتـصنـع الخـلق الحمیـــــــــــــد
وتـرد للنـهـج المـسدد کل ذی عــقــل شـــــــــــــــرود
و فکر استوار می آموزد و اخلاق نیکو می سازد
و هرعاقل آشفته فکر را به برنامه استوار بر می گرداند
تـعطـی حیـاتـک قیـمة رب الحیـاة بـها یـشیـــــــــــــــد
لیـظل طـرفـک رانـیـا فی الأفـق للهدف البـعیـــــــــــــــد
و به زندگی‌ات بها می دهد، صاحب زندگی با آن ارزشمند و قابل تحسین می گردد
تا پیوسته در افق به سوی هدف بلند نگاه کنی.
فتـعیـش فی الدنیا لأخـرى لا تـزول ولا تـبـیـــــــــــــد
وتـمد أرضـک بـالسمـاء وبالمـلائـکة الـشهـــــــــــــــود
در نتیجه در دنیا برای آخرتی که در آنجا هلاک و فنا نمی شوی زندگی می کنی
و زمین‌ات را با آسمان و ملائکه‌ی شهود پیوند می‌دهی
وتـریـک وجـه الله فـی مـرآة نـفـسک والوجــــــــــــــود
و خدا را در وجود و آینه دلت به خودت می نمایانی
آداب ورسوم بلوچستان